*Bubbles
Anne Stephanie Cruz

When uncertain, we drift to the familiar
Drawing comfort in the past.
Doubt pushes fickle minds to double back,
Claw at once-have-been's
Stretching memories until they bend, rend, and tear out of shape.

The past, with its spinning images and nameless faces
Too familiar to forget but too vague to polarize with a date and place,
Reminds us of heartbeats that once raced and pulsed
Then flat- lined altogether.

We cannot learn to unforget.
There's no way to undo the hurt
nor erase scars that have begun to fade.
We must stop picking at scabs lest we bleed again,
profusely this time,
leaving us unable to heal.

Living on moments is a prerogative of the brave,
It's a gamble where stakes double by the hour
And you risk losing what to you is most precious and few.

These are just bubbles, I know:
Borrowed snippets of eternity,
Fragments saved in a fragile capsule,
Scenes in my mind's eye replayed from time to time.
But they're the only company I keep in the empty moments.

Let them be.

*thanks to pinoypoets.com and to Anne Stephanie Cruz for a great poem.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

lately, ewan pero ang dami dami kong pwedeng isulat pero hindi ko
masimulan.

siguro kasi ngayon lagi akong may access sa computer.
siguro ngayon kasi hindi na ako masyadong napapagod sa work---
napupuyat, oo--- pero hindi pagod.

ang dami kong pwedeng isulat
tulad nung sa dati kong work na talagang nagagalit ako dahil
ayaw maglubay sa pagtutok sa buhay namin.

pero, promise ngayon chika na lang sa akin yung lahat ng mga galit,
sama ng loob, poot na nangyari dun. at least nga nakilala ko na
hindi lahat ng tao dapat pagtiwalaan. pakshet ang mga plastic.

pwede ko ring isulat ang tungkol sa bago kong work
na sa totoong buhay ay nakaupo, kwentuhan, englisan, uwian.
mas malaki yung sweldo, halos doble nung dati. less work, more pay.
na masaya yung mga kasama ko dito: isang walking encyclopedia ng beauty pageant,
isang mom na hindi mukhang mom, isang girl na may malaking-katawang boyfrend,
isang galing sa pldt for 16 years dun nag work, isang belgian, ung tl namin na cool kasama,
at ang kumag kong frend na kasam ko rin dati sa work.

weird pero ang dami nang nangyayari na hindi ko maisulat.

tulad nung 2nd week ko dito.

pinapunta ako ng national high school sa lungsod namin para subukan ang aking expertise.

pero hindi na pwede kasi pirma na ako dito eh. nung time na kausap ko yung english coordinator dun, as in parang maiiyak na ako kasi parang yun ang summit ng mga teachers dito sa side ng planet namin. tapos ako, i'll let it fly.

bad trip. hindi ko alam kung ano ang dapat maramdaman. kasi ang saya sa field, pero gudto ko pa ring ituloy ito para may point of comparison ako.

good luck sa akin.

nga pala miss ko na rin ang mga estudyante ko dun. lalo yung mga close ko talaga. at lahat minsan nangingiti na lang ako pag naaalala ko ang mga kumag. hehe.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

promise, next time. gagalingan ko na ang entry dito. yung malinaw ang connect ng tula o ano mang ilalagay ko sa entire entry.

promise