kwentong kinder

[una]

wala akong masyadong magawa ngayong oras, nakita ko pa si kiko (hindi yung matsing) na kumakanta ng "mga kababayan ko" nag flashback tuloy yung mga memories nung nasa kindergarten pa ako.
hindi na masyadong detalyado pero katawa pa rin palang balikan...

hindi ako katulad ni bob ong, at ng karaniwang batang pinoy, na nagbasa gamit at maliit na dilaw na aklat na may larawan ng isang ina at ng kanyang anak. iba ang ginamit ng mommy kong book eh. medyo malapad at kulay brown ata yun. yung buk na yun ang pinagsanayan kong guhitan, kulayan, sulatan, basahin, atbp... tulad ng paggupit ng mga larawan.. hehe.

tapos, pagtapos ng isa o dalawang buwan, dinala na ako ni mommy ko sa health center namin. may damit din akong kulay white na may lining na red at logo ng dswd, katawa...pero masaya. ang aral namin nun, pakanta-kanta lang, ikot-ikot, tumbling-tumbling, konting recitation, tapos na ang ilang oras dun... at ang the best ay ang libreng pamiryenda. akala ko nga noon kami sina hansel and gretel na patatabain lang at kakainin na ng buruka... buti na lang hindi.

nung time na nasa "dswd" pa ako naranasan ko na rin na iyakan yung ibang tao. dati kasi umiiyak lang ako pag pinapalo ako ng mami, o pag brown out at may mumo, o pag hindi ko nabili ang gusto kong text ng x-men. pero nun umiyak ako, kasi yung teacher namin nagpaalam na s'ya sabi n'ya sa amin hindi na niya maitutuloy ang pagtuturo kasi aalis na s'ya. ok lang sana kung aalis para sa mas mainam na trabaho, pero may sakit daw s'ya cancer daw. hindi ko pa alam kung ano ang cancer pero hindi yun magandang pakinggan, lalo pa't umiiyak s'ya habang nagpapaalam....

hindi ko na maalala yung ibang nangyari kasi hinabol yung buong klase namin nung mga putakte! p*t*ng mga putakte yung, namaga mata ko....

tapos, it's official, i'm in the kindergarten grounds...

mataas ang kulay dilaw kung medyas, maiksi ang asul na shorts, bao ang hairstyle, may baong zest-o, at as usual...payat. pumayat nga ata ako ng tuluyan dahil sa zest-o na yan. ewan.

konti lang kami sa klase, 20 lang ata kami. at konti na lang rin ang mga kilala ko sa mga yun. eto sila: si paul (hindi ako) flat-tops sya nun, payat, at laging dumudugo yung ilong, kilala s'ya ngayon bilang "don pakundo" sa aming brgy.; si christian, flat-tops din, medyo mahhhaaaabbbbaaaa ang baba, astig nung kinder, "talala" ang palayaw nya ngayon, ewan kung saan nakuha pero ngayon sya ay isan nang ama at kasama ang ibang kalalakihan sa paghuli ng bangus mula sa palaisdaan ni "kasboy"; si mary jane, partner ko yun nung united nations parade, sya yung muse nung klase namin; ako ewan kung officer ba ako, si "mj" ay nagwowork na ata sa mister donut ngayon, hindi ko na masyadong nakikita, pero nung huli kaming magkasakay sa jip, inilibre pa ako dahil walang panukli yung driver, naawa sa akin.hehe.

dagdagan ko lang yung details about dun sa united nations. after ng parada may program: may tumula, magdrama, sumayaw... ako... song and dance ang drama, ewan kung sino ang nagturo sa akin ng lyrics ng "mga kababayan ko, dapat lang malaman nyo, bilib ako sa kulay ko, ako ay pilipino (breal it down)" naka costume ako ng magbubukid: pulang lonta, long sleeves, bandana, at sumbrerong gawa sa dahon ng niyog. yun na yun. dati may pictures pa ako sa amin pero nung inayos ng konti yung house namin naisama ata sa buhos.

natapos ang kindergarten, hindi ko malala kung marami ba akong natutunan pero valedictorian akong umalis sa lugar na yun at lumipat sa eskwelahan sa bayan ng bulacan...

mas malaking iskul, mas maraming, estudyante, mas maraming palaruan, mas maraming teacher... mas mahal ang bayad....

(abangan ang susunod na kabanata)

elem na 'ko.

[ikalawa]

kilala mo ba si "pong"?

yung mamang nakasidecar dati na ngayon ay tricycle na?

korek.

yung nakapwesto sa may assumpta?

oo.

yung maraming tindang texts cards, sticker na pag ininitan ay mahuhubaran yung litrato, yung may nba cards, gundam, baril, trumpo, pletsa, yoyo....?

magkabatch tayo!!!

si "pong" ang panginoon pag dating sa luhong pambata at pang nagiisip bata. daig pa ni pong si santa claus pagdating sa mga usong-uso at mga classic na laruan.
si pong din ang pinupuntahan ng mga sobrang naming baon, para makakuha rin kami ng bagong pletsa o yoyong umiilaw, madalas nga eh nagiipon pa kami para makiuso sa
buong sambayanan pagdating sa laruan "pong fever" talaga. hindi ko alam kung bakit tinawag na "pong" si pong, kung popularity lang ang usapan, daig ni pong ang "The Da Vinci Code".
hindi ko na ngayon alam kung nasa pwesto pa si pong madalang na akong mapunta dun eh, pero si pong ay malaking part ng aming elementary days.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

makasama mong nagkampo-kampo (habulan ng dalawang grupo, ang kaibahan may base, may bihag, may points) ang barkada nung grade one to five; kasama kang naki picnic dun sa bukid after
na exam kasi half day lang; kasama mo rin silang bumili nung, ano nga ba yung tawag dun sa parang mga crabs (konyo) na lumilipat ng shell? basta yun na yun; kasamang nag-aral na origami
para paanurin sa baha sa may corridor; nanukso ng teacher kasi ang sungit; nagkakras; nag sulat sa bag ng klasmeyt, topakin kasi (sinulatan ko talaga yung bag nung kaklase ko, pero todo deny ako);
nambuwisit ng mga babae; nag enjoy; syempre nag aral.

pagtapos ng grade five hindi na uso ang kampo kampo, "bang-sak" ang in sa amin. derived yung word from "bang" onomatopoetic word which implies the sound of a gun and "sak" pinaiksing filipino word
na ibig sabihin "saksak". yan ang laro namin nun. sa bang-sak isa lang ang taya, ikaw ang may dala ng baril, ang objective mo: barilin lahat ng kalaban na may "sak". ang unang nabaril mo patay=out
at sya ang next na taya. wala kang dapat gawin kundi pagbabarilin ang mga kasali. madaling maging taya ano?... mali ka dun. ang challenge na larong ito ay una, ang hanapin, ang mga may panaksak na
nagtatago (nalimutan kong sabihin, modified taguan nga pala 'to); pangalawa, umiwas masaksak, kasi matataya ka ulit; at pangatlo, panatilihing malinis ang damit mo para hindi ka pagalitan ng nanay mo.

saya. pero matagal din akong hindi nakapag bang-sak, muntik ko nang hindi talaga magawa. nung grade six kasi, kinukuha ko yung bola na napunta sa kabilang side nung ginagawang bahay ng tito ko. syempre
tumungtong ako sa pader na hindi pa tapos, dumulas yung footing ko at ayun... tusok yung kanang hita ko sa nakausling bakal... daig ko ba ang na ice pick. sumigaw ako, nagpanic. hindi ko kayang hugutin
yung sarili ko mula dun. binunot ako ng tito ko at isinugod sa ospital. manhid yung hita at buong binti ko kaya walang sakit, pero nakakapanghina pala yung matuhog ka ng bakal. dalawang bagay lang at
napatunayan ko dun: una, love ako ni Lord dahil sa hita at hindi sa tyan ako natusok, at pangalawa, maputi pala ang buto ko. hehehe...

ang lupit nung doktor dun sa ospital, 3 days lang day ang kaylangan ko tapos pwede na akong mag-aral, eh 5 araw na hindi pa ako makalakad mag-isa. dinagdagan ko ng ng "1" yung "3" days na inilagay nya sa
medical certificate ko, para sa excuse sa school. tagal kong bakasyon, dalawang linggo. pagbalik ko tuloy sa iskul, ayun, culture shock. ano na itong topic natin??? after one week ng discussion, exam.
bagsak ako sa math, sa science, at sa tle. pumasa ako sa values, hekasi, at english, hehe.

bukod sa pagkanta ng "i can" ni donna, regine, mikee. wala akong masyadong matandaan sa graduation namin nung grade six, chika lang yung para sa akin eh. pero kanina nakita ko ulit yung picture ko sa
year book nung grade six at.... flat tops pala ako nun!!!!

kolejiyo
[ika-apat]

madami akong kwento sa kolege life ko. medyo mahaba ito.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

college showed me a plethora of insights and gave me a manifold view about the reality i must face. mahirap mang aminin pero totoong ibang-iba ang college sa h.s. hindi mabilang ang mga late ko sa basic math namin every friday kasi 7:00am ang klase, masyadong maaga para sa tamad kong umaga. ayun, ang madaling subject may mababang grade sa class card.

wala akong masyadong pinlano nung college, basta ang alam ko dapat matapos ko ang course ko na Bachelor in Secondary Education Major in English. Wala sa dream ko na maging teacher, per dahil wala kaming pera para sa pangarap kong abogasya, kembot na ang eduk. konti lang yung pakonswelo ko: luv ko ang subject na english kaya hindi ko na kaylangang i-tapped yung interest level ko, at si rea rose ay kaklase ko, ibig sabihin hindi ako magiisa sa pers day of iskul, jahe kasi pag solo flight ka. oo nga pala, haging ko nang makalimutang marami sa barkadahan namin ang dun din sa iskul na yun nagaaral kaya parang extension lang yun ng b.a.(dating iskul)

weird ang pers day, hinanap namin ni rea yung rum namin for the subject, ang nakalagay L3. wala kaming idea kung ano yung "L" may L pala sa COEd. hehe. it turned out na yung "L" pala ay lobby, lobby 3 inakyat namin yun, at boom! yung parang bakanteng lote(ngayon may dingding na) ay may isang lupong upuang bakal. dun ang unang rum, na hindi mukhang rum kami unang nagklase. masaya naman, pakilalanan (ano pa ba) "please introduce yourself." sabi nung math prof, "hi, my name's *h*r*l*s, and i am an introvert." ano daw????!!!!???? hindi ko napigilang kagatin ang labi ko para hindi natawa...sama ko noh.

anyway, si rea ay madalas kong kasama, dahil kami talaga ang berks sa klase, pero after a while join the club si eila at si ice sa aming grupo so apat na kami. apat na masasamang mahilig mangatay ng mga kaklase. super katay talaga. hehe.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"And you kissed me like you meant it.
And I knew...that you meant it.

"she who must not be named" ay ewan pero in sort of way, parang unag girl ko. hindi ko alam kung yung nga yung tamang tawag, dahil maski ako nanghuhula lang kung ano ba talaga yung meron sa "aming" dalawa. anyway, i didn't know where it started, maybe i was dumb, but the moment was just fleeting as the fireflies in autumn (na ngayon ay kasing dalang ng blue moon). hindi ko namalayang masarap s'yang kasama (kahit madalas bad s'ya towards other people). anyway, we were happy, she's pretty and cute, and as i've said fun to be with (o join na ako sa immortal quote ni shakespeare na: Love is blind for lovers don't seem the follies they commit)
pero ang alam ko ay masaya ako, and i wanted to make the moment lasts--- but it didn't! So much for my happy ending. Outside the windows go our passionate kisses, embraces, and all the sorts of things we've been through. shet! it was so real, it was so good, to good to last. i thought all along that i found someone whom i can be with, but hell i was wrong. ouch!!! anyway, tapos na yun.

all you have to do is go on with your life, it's not a matter of how many times you stumbled, it's matter of how many times you pick yourself up. after some 1.5's and 1.75's and 2.0's (grades) school must go on. nung first year and second year, ang average grade ko ay 1.60, masaya na ako dun, lalo pa't hindi naman ako masyadong nag-aaral, at madalas pa akong late at cutting. hehe. misan binalak ko na ring pataasin yung grade ko at humabol para maging cum laude, pero mukhang hindi ko talaga interes yung mga awards awards na yan. lagot ako sa parents ko. hehe.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"...you're just the best i ever had."

after some heartbreaks and heartaches, na ako rin naman ang nagdala sa sarili ko, i finally found her. yehey!

medyo pang pelikula yung story naman; pwede rin namang pang music video na savage garden, yung kantang i knew i love you... baduy ba? basta ako kiber sa idea mo... (taray) anyway balik tayo, nung fourth year h.s. kami, syempre nag-apply kami for college, sa UP sana ako mag-aaral, kaso ayaw ng mami, magulo daw dun. (hindi naman eh) so syempre sa pinakamalapit na unibersidad ako join. BulSU, sinabi ko na yung course ko sa isang artik di
ba? okay. applyan, ang haba na queue (binabasa ng ganito: kyü) papuntang registrar's office. nakakainip. buti na lang may maganda sa harap ko. yung girl na hindi ko kilala, na nagaaply din kasama ng barkada nya. maganda talaga s'ya, nalolokohan pa nga kaming ng mga barkada ko kung sino ang magiging boyfrend nya mula sa amin, hindi ako nagpatalo sabi ko "magiging girlfriend ko yan." torpe kaming lahat kaya wala kaming lakas ng loob na makipagkilala, nakita ko lang sa key chain na galing baguio sa bag nya na ang name n'ya ay eliza, so yun, yun ang tanging nalaman ko. torpe noh. anyway after nung incident na yun, isang beses ko na lang ulit sya nakita sa process ng pag-aaply sa BulSu, this time it's worse dahil may kasama s'yang guy, na akala ko ay boyfriend nya (kuya pala).

nawala na sa isip ko si eliza, dahil h.s. pa lang ako nun at hindi ko naman talaga s'ya kilala (sounding like "dear ate charo"). anyway, back to college. there was this one time kasi that i was outside our room because our teacher wasn't anywhere near the room (conio naman ngayon. hehe). bigla may nakita akong pamilyar na mukha na naglalakad papunta sa aking dereksyon (feeling pogi) s'ya yun! pero lagpas. lagpas. hindi pala s'ya sa akin papunta kundi sa room nila. ngek! medyo pahiya pa ako. medyo lang. pagtalikod ko may dumarating na isang pang aparisyon, si jongz pala klasmeyt ko nung h.s., barkada ni rea, in short barkada ko rin. "s'ya yun oh" sabay turo sa direksyon ni eliza. "ahh, si eliza, klasmeyt ko yun. gusto mo kunin ko yung number?" sasabihin ko sanang "ako na." kaya lang naalala kong wala pa nga pala akong cellphone nung time na yun, "go. get it girl."

nakuha n'ya yung number. okay. ang problema, WALA AKONG TELEPONO!!! buti na lang at marami akong supporting frends, lagi akong pinapahiram. hehe. tenk you!!! so text ako, lousy pa nga yung unang text message ko sabi ko

"hi. this is paul. wla lng sbi kc ni jongz txt kita eh."

engot ko talaga. buti na lang nagreply. okay yun na yun. ligaw ako. kasama sa panliligaw ko yung paghatid sa kanya which means na hindi ko pinapasukan yung iba kong subject, madalas "Linguistics" major subject yun. astig.

after some time. kami na. hehe. lousy rin yung way ng pagtatanong ko kung kami na ba... wag kang umasa hindi ko sasabihin, pero it's for sure hindi pampelikula. as in.

we've been together ever since. nung una magulo, madalas magaway (super ayaw as in gyera. promise.) pero nung nag mature na yung realtionship. oks na. pero nagaaway pa rin kami sometimes.

nagkatotoo yung sinabi ko nung h.s. diba... galing...

i love you bey.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"mentor's journal
official publication of the students of the bulacan state university, college of education."

wala akong alam sa pagsusulat ng balita o ng kahit na anong artik, dahil yung school organ nung h.s. na dapat sana ay magmamaterialize, hindi nagkatotoo. anyway, sinubukan kong magjoin the club sa mentor's nung muli itong binuksan, si rossem ang aming ed-in-chief, bullet ang assoc, mark man ed., lon finance (bakit ko nga ba binaggit eh hindi nyo naman sila kilala, hehe). ayun, una kong assignment ay gumawa ng balita tungkol sa renovation ng bldg. ng eduk. pers time kong mapasok sa opis ng dean namin, ayun interview galore. after ng mahabang proseso natapos ko ang artik, at naprint ang newsletter, banner news yung artik ko, hindi ako sigurado kung talaga bang maganda yung artik ko o dahil yun yung pasok sa elements. after more writings, interviews, research, nagtake ako at si ice ng exam para maging editor. good news naman at naging editor ako (feature). dagdag trabaho, dagdag saya.

ang pinakamasaya sa lahat ng moments ko sa mentor's at isa sa pinakamasasayang moment sa buhay ko ay nung nagpunta kami sa baguio for the 3rd higher education press conference. pers time ko sa baguio ang masaya pa, walang mahigpit na rules na dapat sundin basta dapat lang ay mag ingat ka sa lahat ng gagawin mo. dito ko naexperience ang usok pag nagsasalita (cute), ang mamulto, ang mag taxi 12 times a day, maglakad sa session road, mamasyal sa gabi, maligo without heater, gumawa ng korni jokes about wagwagan and ukay-ukay. kulang talaga yung mga salita para sa experience ko sa baguio. the best. affliated ako sa mentor's hanggang nung grumadweyt ako ng kolege.

fourth year ang pinaka challenging sa lahat ng years sa college. Student Teacher na ako (Practicum sa matatanda) sa isang public skul sa Paombon, Bulacan. actually hindi naman talaga ako dun na-assign, una sa Assumpta academy pero ayaw nila, so nagpalipat ako sa holy sa sta. isabel, malolos (ang holy ay itinuturing na isa sa pinakamaganda at pinakamahal na iskul sa malolos) catholic skul na dati ay all girls skul lang, promise ang daming magagandang estude (may pampaganda kasi). pero dahil wala akong ginagawa kundi magmukhang tanga sa likod na upuan sa rum, nagpalipat ako sa public school. so yun, pagtapos sa pangmayamang iskul, bumulaga sa akin ang iskul na hindi mukhang iskul. culture shock ako, elem-h.s. private iskul ako; wala ako kahit isang idea na ganto sa public. it was the first time that i came to realize the real condition of the education in the country. it has become a priviledge for those who
can afford instead of a right that everyone deserves. tapos nagtataka pa ang DepEd kung bakit bumubulusok ang educational rating ng pilipinas. c'mon!

difficult ang naging experience ko sa public school pero at the same time, yun ang eye opener ko and after that parang lahat ng klase ng estude kayang-kaya ko nang i-handle. after that, i've decided, i'm going to be a teacher. and i did! i finished the four year course.

as i've said fourth year was the toughest year i had, i was juggling plenty of responsibilities in school, writer ako sa college paper, student teacher, class president (bakit nga ba ako binoto nung mga yun), director sa play namin sa course na play production. ang lupet nung play namin. we staged "the anatomy of the passionate derangement" ni eric gamalinda. one of the best plays i've ever read, the other one is "last order sa penguin" by cris martinez. dalawa lang kaming lalaki sa play, eh yung main characters 2 guys who has a romantic relationship of some sort. ang hirap nung process to come up with a good play, but we did it, we were awarded first place. ang saya after that. pero walang time for a celebration kasi nagpunta kami sa bahay nung klasmeyt namin, pumanaw na kasi yung tatay nya, so after pack-up, fly kami sa kanila.

after the final exam, next na yung graduation na pinakahihintay namin. pakshet nga nung graduation na. ang bigat na nung dibdib ko dahil sa lungkot at saya na nararamdaman ko pero hindi ako maiyak kahit anong pilit ko. sakit sa tyan. it's official, graduate na kami!! yehey!!

hehe... hindi ako naging cum laude tulad ng inaasahan ko dahil unang-una eh hindi ko naman talaga pinlano. pero 1.80 ang average ko. kulang ng .05 points para maging cum laude ako. huli na nang maisip kong kung inayos ko yung final test ko sa basic math nung first year at kung nagpapasok ako sa linguistics malamang sa cum laude ako. hehe... anyway, graduate pa rin ako at pogi pa rin ako...

lakas!!!

hay...skul.
[ikatlo]


"Hello, good morning, how ya do?
What makes your rising sun so new?
I could use a fresh beginning too
All of my regrets are nothing new."

ang daming estude na hinahanap ang seksyon nila sa bulletin board dun. late pa nga akong dumating, and, as usual, naghahanap ng kasama. ayun! si mutya, klasmeyt ko nung elem, top student yan, pero hindi kami masyadong close, pero significant s'ya sa kwento kasi s'ya ang nagsabi sa akin ng balita: "paul, red ka."

huwat???!!!!????

ano yung red? wala akong kahit na maliit na idea kung ano yung ibig nyang sabihin, pero mukhang hindi maganda yun... ayun, ang red pala ay section sa first year level tulad ng blue, green, at yellow. ibig sabihin hindi na kami isang section lang, nung elem kasi isang section lang ang bawat level. bad trip yung majority ng mga klasmeyt ko blue, yung iba hiwahiwalay na.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

si ma'am bunagan yung adviser na red, sya din ang teacher namin sa english, sya ang nagpakabisa sa amin ng nominative, objective, at possessive kinds of pronouns, matagal-tagal ko ring kinabisa yun. walang masyadong happenings sa first year bukod sa mga ito:

-napatayo ako sa math namin kasi hindi ko alam yung sagot;

-laging may pinakamataas na plus yung grupo ko sa science, kasi pag review lagi kaming nangunguna---hindi ko nga alam kung bakit sa exam eh hindi ako nakaka 86% man lang bad trip.

-na bad trip ako dun sa isang teacher ng values ed namin, kasi nagtanong sya "kung may dapat bang urungin sa lababo nyo, ginagawa nyo kahit hindi iutos ng nanay nyo?" sagot kami "opo", yung iba "hindi po". syempre ako sa sa "opo", sabi nya naku talaga bang may kusa kayo? yung ibang "opo" umatras na, ako, sugod pa rin... ayaw maniwala ni ma'am, todo kontra sa akin, pero ako sugod pa rin (tatanong tapos hindi maniniwala) na bad trip talaga ako nun. ako kaya yung panganay sa aming magkapatid, tapos nung time na yun bata pa utol ko, syempre sino kaya gagawa nung mga iyon...

-at ang pinaka matindi sa lahat ay.... P.O.D. shoot ako sa banga! ang pinakaayaw na lugar ng mga magaaral. dati kasi ang layo nung canteen mula sa may rum namin, mas malapit yung canteen sa may sapa na ginagawang dump site ng iskul. promise, dun kami ng barkada nagrerecess, hindi kami kumakain ng basura, dinadala namin yung binili naming pagkain karaniwang egg sandwich o kaya waffle, at yung softdrinks na nasa bote. 20 minutes lang yung recess namin, kulang pa yun sa haba ng pila ng mga gutom na bata, pagkatapos naming makipag
gyera sa canteen diretso na kami sa hang-out.

kung kulang ang time para sa pagkain, lalo pa siguro kung ibabalik namin yung mga bote ng softdrinks. ang siste namin, pinapalipad namin yung mga bote sa karatig na sapa. BOMBS AWAY! ayun kakabombs away namin, fly away ang mga letters to the parents. may isang kasangga namin ang nahuli. patay.

actually hindi naman ako nahuli, hindi rin naman ako isinumbong. basta nung nalaman kong nayayari yung mga comrades ko, join the club na rin ako. oo, isinuplong ko yung sarili ko. bait ko no? bait, hindi baliw. ayun, fly ang mami at dadi ko sa skul. drama effect mula sa P.O.D tapos ang bottomline lang pala ay kaylangan naming (ng mga nahuli at ako na umamin) bayaran yung mga bote; feeling ko mga dalawang cases lang yung binasag namin, pero anim na cases yung pinabayaran ng canteen. putik na mga yun. anyway, no choice but to pay all of it. bayad muna bago record. yun ang una at huling racord ko dun, sa tingin ko.

okay, second year to fourth year, balik-loob ako sa mga klasmeyts ko get together kami. kahit madami rin akong frends sa red, iba talaga yung bond nung mula elem, kasabay mo kasi silang bumili kay pong, nanukso ng mga teacher, at lahat ng kalokohan. kung tinatanong mo kung wala bang naebs sa klase, oo, wala akong natandaang najerbaks sa klase.

second year.
tinukso namin yung principal ng iskul, nag baseball sa loob ng rum kung saan nabasag ang salamin. dito inipitan ni bugi ng ballpen yung ceiling fan na biglang umusok. dito tinuksok ni macco yung mata ni budok ng ballpen. nag wrestling sa room at kung ano-ano pang mga kalokohan.

third year.
lumipat kami sa bagong building medyo mataas yung room namin. at sa likod nun, may hagdanan, instant tambayan. cool. cool talaga yung building kasi ang likod nun yung "panchon", sementeryo ng bayan na bulacan. na hindi lang pwesto ng mga bangkay, pwesto rin ng nagbabag, nagbababag, at balak magbabag. maraming nangyari nung third year, masyadong marami hindi ko na makwekwento, basta third year kami nag prom, nanligaw, nang asar, pasensya na ha, nagdodownload ako ng files sa trabaho baka mahuli ako eh. hehe.

fourth year.

"counter-terrorist win." yan ang karaniwang na naming gustong marinig everyday. after ng iskul derecho kami sa kompyuter shop ni kuya romel. ang pwesto nya dun sa taas ng evelyns, malapit sa munisipyo, katapat ng credit coop. dun. always present kami para mag counter o kaya mag diablo, hiniling na namin na sana may "scroll to kumpyuter shop kami" para mula sa room portal na kagad.

hindi ako ganon ka husay sa counter, pero marami rin akong pinabagsak na kalaban, yun nga lang, kasabay ng pagbagsak ng mga kalaban ang pagsadsaf ng grades ko, pers time kong nakakuha ng 75 sa math. putcha, hindi masarap makakuha ng ganon. at lalong hindi masarap dahil applayan sa college, at lalong hindi masarap ang mapagalitan ng parents mo. putik talaga. after nun, binawasan ko na ang paglalaro, haggang sa super dalang na lang, hanggang sa hindi na talaga. nung tinatanong tuloy ako ng mga estude ko dati kung nag raragna ako, sabi ko hindi, hindi na ako mahilig dyan.

sabi nila pa nag reretreat nagiging banal, pero kami, demonyo ata talaga, nung retreat kasi namin, tinukso namin yung adviser namin na dalaga pa nung time na yun sa isang semenarista. okay lang sana nung una kaso may pa "age doesn't matter" pa kasi ayun, dalawang buwan nya kaming pinagpalit sa blackboard na kulay green, as in hindi talaga kami kinakausap. kaya...

nung magproprom na nun, tradisyon sa skul na merong pageant "mr.&ms. js". aminin kasali ako dun, ewan kung bakit ako nakasali, siguro dahil wala pa akong kahit isang tagyawat nun. ayaw ko nga eh kaso pumayag na din ako at yung mga 2 barkada ko na nakuha dahil dun sa nangyari nung retreat, no other choice. rampa nang rampa. pero olat ako. okay lang yun, hindi ko naman inexpect manalo, pero pagtapos nung pageant sabi nya number six daw ako eh five lang ang finalists, siguro pa konswelo. hehe

after ng pageant sa gabi nun ay yung prom night. sarap. lamig nung panahon na yun. nga pala may seatmate ako nung fourth year. isang tahimik kunyare na girl na cuteness, sobra. itago na lang natin sya sa pangalang "cristina". nung una parang ayaw ko pang kausapin kasi nga tahimik effect pero kinausap ko na rin no choice eh, pag boring ang subject kaylangan natin ng kadaldalan, sya yung sa akin. hehe. so it goes...

masaya pa la syang kausap at kasama, pwede naming pagusapan ang tungkol sa love, religion, tae, sexuality (pinahaba ko pa sex) (usap lang naman eh!) so ayun. masaya, pwede kaya syang maging girl... trinay ko, kaya lang nililigawan pala sya nung barkada ko. naunahan. gusto ko sanang sabihing "pare, may the best man win" pero bawal ang taluhan sa gang. yield tayo.

okay, mabalik tayo sa prom night, sweet dances ang highlights ng kahit saang prom, pag sweet na ang tugtog, mapupuno ang dance floor. madaling araw na nun, ang tugtog yung isa sa pinaka magandang love song na nadinig ko "take a look inside my heart", ang partner ko eh sino pa eh di si "cristina" kwe2to ko ba sya kung hindi sya character dito. okay sweet, ang sarap ng usapan namin habang nagsasayaw, at salamat sa malamig na ihip ng hangin niyakap nya ako! moment namin yun, ang saya. natural ang second serving, kaya go next song. putik yung kanta parang sinadya "if i keep my heart out of sight" super moment. kumpleto na ang prom ko.

pagkatapos ng kilig moments in the dance floor may indakan pa to the tune of "my sharona" field day yun, required ang bawat klase na sumali kaya hataw. naka leather jacket at maong kaming 12 boys, plus add-ons na bigote, patilya, at balbas, ubos ang tinta ng marker, yung tipong hagibis look, un kami.winner kami nun. promise.

fast forward.

graduation na!!!! putcha iba talaga ang bond namin, imaginin mo mula elem tight na kami, tapos eto na, time to go our own way.

kasabay ng group hug ang mga iyakan at saya at sipon na rin. pero bottomline ang saya!!!!

hindi dun natapos ang bond namin hanggang ngayon nagkikitakita pa rin kami at pag nangyari yun talo namin ang patawa ni vic at jose.

shetness!

rewind

may nalagpasan ako, dahil tumutugtog ngayon yung harana na parokya ni edgar naalala kong dati frustrated ako dahil hindi ko natugtog yang kantang yan. pero ngayon kaya ko na. nauso nga pala yung gitara nun, para kaming orchestra, bawat isa may gitara.

ang high school ang pinakamasayang part ng schooling ko, walang tatalo. salamat sa SPM (Samahan ng Poging Magaaral), kila yzthal at cheche at sa frends nila, kila kaye, and the gang, at sa mga hindi ko nabanggit kilala nyo na kung sino kayo. teachers sa ba. tenk you po.